Zapraszamy Państwa bardzo serdecznie na wernisaż wystawy "Łukowiak Fantastyczny", która odbędzie się 31 marca o godz. 18:17 w Galerii Sala Piecowa w Domu Kultury w Rawiczu.

Wstęp wolny.

Zbigniew Łukowiak - urodził się 7 września 1935 r. w Rawiczu, był synem Stanisława i Marianny z
domu Ekstedt, miał jednego młodszego brata – Zygmunta. Obaj po wojnie uczęszczali do Szkoły
Podstawowej nr 1 w Rawiczu.

Od początku podążał drogą artysty. Był absolwentem Państwowego Liceum Sztuk
Plastycznych w Poznaniu, gdzie zdał maturę w 1965 r. Zaocznie ukończył z wyróżnieniem w 1978 r.
Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Studiował tam pod kierunkiem prof.
Władysława Tatarkiewicza (rysunek), prof. Rajmunda Dybczyńskiego (malarstwo), prof. Józefa
Stasińskiego i prof. Józefa Petruka (rzeźbę i medalierstwo). Pracę magisterską napisał w Instytucie
Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pod kierunkiem prof. Jacka
Paluchowskiego.

Od 1982 r. był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1984 r. brał udział w
Prezentacjach Leszczyńskiego Środowiska Plastycznego. Był członkiem rawickiej grupy plastyków
R4 - od 1994 r. Przez wiele lat związany był z amatorskim ruchem plastycznym jako instruktor,
pracując z młodzieżą i dorosłymi. Całe życie związany był z Rawiczem, gdzie mieszkał, pracował i
tworzył, a także z Lesznem, gdzie również pracował.
Był twórcą znanym z wszechstronnej działalności artystycznej, pedagogiem i społecznikiem.
Pracę zawodową rozpoczął w 1956 r. w Powiatowym Domu Kultury w Rawiczu; pracował też w
rawickim Zakładzie Karnym oraz w Szkole Zawodowej w Rawiczu jako nauczyciel. Jako jeden z
pomysłodawców, brał czynny udział w tworzeniu i organizacji Muzeum Ziemi Rawickiej. Od 1973 r.
związał się z leszczyńskim Domem Kultury, gdzie pełnił funkcję instruktora Sekcji Leszczyńskich
Plastyków Amatorów. Równolegle pracował z artystami zrzeszonymi w Sekcji Rawickich Plastyków
Amatorów. Obie sekcje prowadził aż do śmierci, mając przede wszystkim na uwadze dobro
podopiecznych: odkrył i ukształtował wiele młodych talentów. Łukowiak był wszechstronnym twórcą,
w zasadzie żadna forma twórczości nie była mu obca: uprawiał malarstwo sztalugowe (olejne,
akwarelowe), rzeźbę, grafikę, rysunek (był świetnym portrecistą), pisarstwo. Jego największą pasją
było jednak medalierstwo; wykonał ponad 280 medali i plakiet w różnym tworzywie oraz tablice
pamiątkowe i monumentalne pomniki (Góra Śląska, Rawicz, Dębno Polskie). Współpracował z
licznymi redakcjami czasopism, realizował się w działalności pisarskiej, opracowywał
scenariusze wystaw, projektował katalogi i informatory, plakaty, kolekcjonował znaczki
pocztowe. Chętnie dokumentował dokonania regionalnych artystów, popularyzując przy tym sztukę.
Jest autorem publikacji Amatorski ruch plastyczny w Lesznie. Monografia (Leszno 1987). Za swą
działalność był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany.
Swoje prace prezentował na bardzo wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i
zagranicą. Jego dzieła – zarówno obrazy, jak i rzeźby oraz medale - znajdują się w zbiorach Muzeum
Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, British Museum w Londynie, Muzeum Monet i Medali Jana
Pawła II w Częstochowie (wszystkie medale papieskie), Muzeum Okręgowego w Lesznie, Muzeum
Walk Niepodległościowych w Poznaniu, Muzeum Regionalnego w Jarocinie, Muzeum w Gostyniu,
Muzeum Ziemi Rawickiej w Rawiczu, Archidiecezji Wrocławskiej i Watykanu, a także w bardzo
licznych kolekcjach prywatnych.

Zmarł 5 lutego 2007 r. w Rawiczu.